سکوت ابدی
چه کسی باور کرد که دل سرد مرا نوشته ی خودم نیست (از سایت ملودی ) من هر روز یک انسانم مهربانم ، ای خوب ! این شعر سروده ی من نیست عزیزان اما شاعرشم نمیشناسم ... باز باران پروانه ، ای از عشق و ناکامی نشانه ای یادگار عاشقی در این زمانه در شعله می سوزد پرت پروا نداری پروای جان در حسرت فردا نداری سودا مکن جان در بهای آشنایی دیگر ندارد آشنایی ها بهایی پروانه ، این دلها دگر درد آشنا نیست در بزم مستان هم ، دگر درد آشنا نیست پروانه ، دیگر باده ها مستی ندارد جز اشک حسرت ، ساغر هستی ندارد پروا کن از آتش ، که می سوزد پرت را یکدم نسیمی می برد خاکسترت را پروانه ، آن شمع امید شام تارت آخر سحر گه می شود شمع مزارت دلم کسی را میخواهد... کسی که از جنس خودم باشد... دلش شیشه ای ... گونه هایش بارانی... دستانش کمی سرد... نگاهش ستاره باران باشد... بیاید...با هم برویم... نمیخواهم فرهاد باشد... کوه بتراشد... میخواهم انسان باشد... نمیخواهم مجنون شود... سر به بیایان بگذارد... میخواهم گاهی دردم را درمان باشد.... غریب آشنایی میخواهم بیاید با پای پیاده... قلبش در دستش باشد... چشمانش پر از باران باشد... کلبه کوچک را دوست دارم اگر این کلبه در قلب او باشد...
آتش عشق تو خاکستر کرد
با که گویم غم هجران تو را
هوس زلف پریشان تو را
عمر من در شرف پاییز است
من چو یک شاخه خشک
آخرین برگ بر این شاخه تویی
من بدان امیدم
که بهاری دگر از راه رسد
آخرین برگ مرا
باد پاییز نبرد
آه . . . وزش باد چه خوف انگیز است
چه کسی باور کرد
اشک جاری شده از دیده من
چشمه اش آن نفس گرم تو بود
طپش تند دلم
حاصل لمس تن نرم تو بود
چه کسی باور کرد
که من از عشق تو سرشار شدم
مانده بودم همه خواب
تا که با لمس تن گرم تو بیدار شدم
تو همه بود ِ منی
تو در این کوره ره خلوت عمر
همه مقصود منی
چه کسی باور کرد
که تو معبود منی
یاد قلبت باشد ؛ یک نفر هست که اینجا
بین آدم هایی ؛ که همه سردو غریبند با تو
تک و تنها ، به تو می اندیشد
و کمی ،
دلش از دوری تو دلگیر است ...
مهربانم ، ای خوب !
یاد قلبت باشد ؛ یک نفر هست که چشمش ،
به رهت دوخته بر در مانده
و شب و روز دعایش این است ؛
زیر این سقف بلند ، هر کجایی هستی ، به سلامت باشی
و دلت همواره ، محو شادی و تبسم باشد ...
مهربان ، ای خوب ! یاد قلبت باشد ؛
یک نفر هست که دنیایش را ،
همه هستی و رویایش را ، به شکوفایی احساس تو ،
پیوند زده
و دلش می خواهد ، لحظه ها را با تو ، به خدا بسپارد ...
مهربانم ، ای خوب !
یک نفر هست که با تو
تک و تنها ، با تو
پر اندیشه و شعر است و شعور !
پر احساس و خیال است و سرور !
مهربانم ! این بار ، یاد قلبت باشد ؛
یک نفر هست که با تو ، به خداوند جهان نزدیک است
و به یادت ، هر صبح ، گونه سبز اقاقی ها را
از ته قلب و دلش می بوسد
و دعا می کند این بار که تو
با دلی سبز و پر از آرامش ، راهی خانه خورشید شوی
و پر از عاطفه و عشق و امید
به شب معجزه و آبی فردا برسی ...
نه نگویید با ترانه
می سرایم این ترانه جور دیگر
باز باران بی ترانه
دانه دانه
می خورد بر بام خانه
یادم آید روز باران
پا به پای بغض سنگین
تلخ و غمگین
دل شکسته
اشک ریزان
عاشقی سر خورده بودم
می دریدم قلب خود را
دور می گشتی تو از من
با دو چشم خیس و گریان
می شنیدم از دل خود
این نوای کودکانه
پر بهانه
زود برگردی به خانه
یادت آید هستی من
آن دل تو جار می زد
این ترانه
باز باران
باز می گردم به خانه
دلم یک ساده دل میخواهد...
شاهزاده سوار بر اسب سفید نمیخواهم...
| قالب رایگان وبلاگ پیچک دات نت |
