خواب دیدم.آمده بودی که بمانی،

چمدانت پر بود،کفشهایت خاک گرفته...

موهایت شانه نکرده،

لباسهایت اتو نزده،

پالتویت را گرفته بودم

و چای دم کرده بودم

و هزار بار زل زده بودی

به اتاق ها...

به آشپزخانه...

به جارختی...

به گلبهی ِ پیراهنم...

طوری که انگار آمده بودی بمانی...

من آب دادم دستت

و تو به جای آب

دستم را کشیده بودی سمت خودت و...

حالا از صبح...

هی آب می خورم...

هی آب می خورم...

طعم امید ِ محال...

طعم خواب ِ خوب می دهد هر بازدمم.....

نوشته شده در دوشنبه 93/6/10| ساعت 10:50 عصر| توسط hasti| نظرات ( ) |