به که لبخند زنم ...

به سکوت شب تار ...

یا به تقدیر سیاه ...؟

به که گویم غم دل ...

به پرستوی خیال...

یا به کوه و کوهسار ؟

خنده ام از سر شوق ...

گریه ام از ته دل ...

به تمنای نگاهی .....

نیستی جایِ من ای دوست ...

فقط رهگذری ...

میروی در پی راهی ..

به سرایی ...

به دیاری که رهی نیست مرا ...

به که گویم غم خویش ؟

به دو چشم پُرِ اشک ...

به دلی خون شده از زهر غرور ...

یا به دریای پُر از رنج و ملال ....

یا به مجنون که دلش ....

درد سَرایی شده بر لیلی حور

نیست همدم به دلم ...

پس بماند غم دل ، در دل بی یار مرا

همدمی نیست ببیند چشم خونبار مرا

 

نوشته شده در سه شنبه 90/5/4| ساعت 9:21 عصر| توسط hasti| نظرات ( ) |