پروانه ، ای از عشق و ناکامی نشانه

ای یادگار عاشقی در این زمانه

در شعله می سوزد پرت پروا نداری

پروای جان در حسرت فردا نداری

سودا مکن جان در بهای آشنایی

دیگر ندارد آشنایی ها بهایی

پروانه ، این دلها دگر درد آشنا نیست

در بزم مستان هم ، دگر درد آشنا نیست

پروانه ، دیگر باده ها مستی ندارد

جز اشک حسرت ، ساغر هستی ندارد

پروا کن از آتش ، که می سوزد پرت را

یکدم نسیمی می برد خاکسترت را

پروانه ، آن شمع امید شام تارت

آخر سحر گه می شود شمع مزارت

نوشته شده در سه شنبه 90/10/13| ساعت 8:34 عصر| توسط hasti| نظرات ( ) |