لحظه ی دیدار می رسد از راه

و می گذرد از پس آن کوه بلند

می گذرد از پس ابر های سیاه

می گذرد از تلاطم دریای دوست

هر آنچه می خواهم از اوست...

می روم با اشتیاق

تا نوک آن کوه بلند

رها می کنم گیسووانم را در باد

و باد با لطافتی از احساس

چنگ می اندازد در گیسووانم...

و من پر می شوم

از حس آرامش باد!

بوی گیسوی گلاب می آید

از پس آن کوه بلند

آری...

نسیم،عطر دیدار را

با خود از کوی یار

آورده است!

چه بویی خوشتر از

بوی لحظه ی دیدار دوست؟

هر آنچه می خواهم از اوست...

اوست که یار من است

اوست که دلدار من است

اوست که خدای من است

ای خدای مهربانم...

با اشتیاق تمامم

می خواهمت،می خوانمت....

نوشته شده در سه شنبه 91/12/22| ساعت 7:38 عصر| توسط hasti| نظرات ( ) |